Pfff… dit was dan mijn eerste kennismaking met de sterkste zoutwatervis langs onze kust. Na een pittige dril kon ik mijn eerste zeebaars ooit aan de camera tonen. Wat een beauty zo’n zilveren bonk spieren! Een fantastische atleet waar ik meteen mijn hart aan had verpand. Ik bleek direct besmet met het op dat moment nog geheel onbekende zeebaarsvirus. Nadat ik deze prachtige zeebaars van pakweg 60 cm weer de vrijheid had gegeven ving ik nog 2 kleinere vissen. Ik fietste voldaan naar huis om mijn verhaal aan mijn maat te vertellen. De volgende dag stonden we tijdens het krieken van de dag alweer vol goede moed op het strand en wisten we opnieuw enkele mooie baarzen te vangen. Ik probeerde via via om wat meer informatie over deze mooie sportvis te verzamelen, iets wat maar heel slecht lukte omdat er nauwelijks info over bestond. Ik had mazzel dat ik destijds al als freelance hengelsportjournalist werkte voor zowel Duitse als Nederlandse hengelsportbladen. En nam ik contact op met in die tijd bekende zeevissers waaronder Iwan Garay. Ook hij wist nauwelijks iets over het leefgebied van vriend zeebaars. Na lang zoeken bleek dat zeebaars in zowel in Frankrijk als Engeland als zeer gewaardeerde sportvis te boek stond.

Tja tegenwoordig is het niet zo heel moeilijk meer om snel aan de juiste info te komen. Eén druk op je computer leverde je 5 jaar leeswerk op. Zelf was ik destijds al een kunstaasfreak. Snoek, baars en snoekbaars vormden mijn doelgroep. Toch duurde het een aantal jaren voordat ik er achter kwam hoe ze (zware) zeebaarzen aan kunstaas wisten te vangen. Een kaal loodkopje voorzien van een eenvoudige witte Mister Twister bleek al snel in de smaak te vallen bij onze vrienden. De aanbeten waren snoeihard en de drils super enerverend. Kortom deze gespierde zilveren rakkers hadden mijn hart helemaal veroverd. Ik haalde mijn info voor zover mogelijk overal vandaan. Op het moment dat ik mijn eerste dikke zeebaarsboem vanaf een strekdam voor de Westlandse kust kreeg was ik echt helemaal verkocht. Van het één kwam het ander. Hengels werden aangepast aan de brute kracht van deze zilveren stekels. Dyneema lijnen bestonden destijds uiteraard nog niet maar geloof me de aanbeten kwamen ook op de “ouderwetse” mono lijnen keihard binnen. De slipafstelling van de meeste molens voldeden niet of nauwelijks aan de eisen van deze sterke vissen. Kortom er is heel veel verbeterd en verandert in de afgelopen 50 jaar.

Pakweg zo’n 10 jaar geleden werd mij zo maar voor de lol gevraagd of ik eens “zeebaarsles” wilde geven. De reacties waren zeer positief en de deelnemers vingen meteen hun eerste zeebaarzen. Deze zeebaarslessen vormden de aanloop naar mijn huidige zeebaarsworkshops. Nu na 10 jaar zijn de deelnemers nog steeds super enthousiast zeker als ze hun eerste zeebaars uit kunnen drillen tijdens een workshop. Heb ook jij zin om kennis te maken met de brute kracht van vriend zeebaars geef je dan op voor zo’n leerzame zeebaarsworkshop. Ik garandeer je dat je binnen een tijdsbestek van 4 uur alle ins en outs van deze boeiende visserij onder de knie hebt. Mocht je zelf niet beschikken over het juiste materiaal dan zorg ik daar tijdens de cursus geheel gratis voor. Ook het kunstaas is tijdens een workshop gratis aanwezig. Dus wat houd je tegen om de strijd aan te gaan met zo’n gestekelde rakker. Op deze site vind je veel foto’s en video’s van deelnemers met (dikke) zeebaarzen. Vrijwel iedere week schrijf ik op www.totalfishing.nl zeebaarsartikelen onder de naam ‘’Zicht op Zeebaars’’ waarin ik vrijwel wekelijks nieuwtjes over de zeebaars visserij breng. Ik wens jullie veel lees en kijkplezier.

The Bass Whisperer. 

Joop