Leefgebied
Labrax labrax
Het Leefgebied Van Vriend Zeebaars
Het verspreidingsgebied van onze zeebaars is de laatste jaren sterk uitgebreid. Vroeger leefde deze vissoort vrijwel uitsluitend in de Middellandse zee rond de kustwateren van Marokko, Spanje Italië en de golf van Biskaje. Verder overwinterde er een enorme populatie rond de uitgebreide riffen tussen Portugal en Frankrijk. Ook de Kanaal Eilanden als Guernsey en Jersey stonden en staan nog steeds bekend om hun goede zeebaarsvisserij.
Zeeland was rond de eindjaren 70 ‘The Place To Be’ als het om zeebaarsvangsten langs onze kust ging. Daar waren de vele zeebaarsvissers al veel verder in hun ontwikkeling dan elders langs de kust. Uiteraard zwommen er veel vooral grote zeebaarzen langs de gehele Nederlandse kust rond. Zo vormden de vele stroomgaten tussen de Waddeneilanden unieke zeebaars stekken ware het niet dat er nauwelijks gericht op werd gevist.
Omdat het zeewater de laatste jaren langzaam maar zeker opwarmde trokken de zeebaarzen steeds verder ik noordelijke richting en kreeg ik ruim 17 jaar geleden al meldingen van zeebaarsvangsten rond de kust van Noorwegen waar enkele vliegvissers zich tijdens de zomermaanden hadden gespecialiseerd in het met kunstaas vissen op zeebaars. Maar goed terug naar het uitgestrekte Europoort gebied.
Na de aanleg van de eerste Maasvlakte veranderde de vloedstroom enorm. Zo werd deze sterke stroming vroeger rond de Kwaaie Hoek opgevangen door de soms extreem sterke getijdestroom van de Waterweg. De kilometerslange “blokkendammen” vanaf de Slufter tot aan de Waterweg en aan de noordkant tot aan het strand van Hoek van Holland vormden supermooie schuilplaatsen voor onze gestekelde vrienden. Het barstte er toen al van het aas in de vorm van krabben, garnalen en kleine visjes. Er verbleven tijdens de zomermaanden dan ook enorme scholen (vooral grote) zeebaarzen in dit gebied.
Er was pakweg 35 jaar geleden nog nauwelijks iets bekend van de enorme zeebaarspopulaties in zowel de Waterweg als het Calandkanaal. Het Hartelkanaal was toen nog helemaal zoet omdat het aan het eind rond het Beerkanaal was afgesloten. Bij toeval kwamen we er zo’n 35 jaar geleden achter dat er zeebaars in de Waterweg voor kwam.
Nu weten we wel beter. Alle kanalen staan nu met elkaar in verbinding en barsten van het aas en vormen een uitgebreid restaurant voor alles wat zeebaars heet. De Edisonbaai stond destijds nog in open verbinding met de Waterweg. Het warme water van de oude Centrale werd hierdoor afgevoerd.
Zo’n 40 jaar terug visten we al met steurkrabben rond de warmwater uitstroom van de oude Centrale waar we ook toen al mooie grote zeebaarzen wisten te vangen. Nu kennen we vrijwel allemaal het droevige verhaal van de stroperspraktijken rond deze ooit zo rijke zeebaarsstekken bij de EON. De enorme scholen die daar overwinterden zijn helaas zwaar gedecimeerd. Juist dat waren de zeebaarzen die al vroeg in het seizoen voor dikke pret zorgden in de kanalen en de Waterweg.
Uiteraard zit er nog steeds behoorlijk wat zeebaars rond de lange pier van Hoek van Holland alleen moet je nu vaak veel meer uren maken om er één te vangen. Tussen de 2 laatste rode boeien langs de pier ligt nog een deel van de oude pier. Dat is en was gedurende de zomermaanden altijd een topstek voor zware zeebaarzen. Ook nu worden er rond oktober soms nog dikke vissen gevangen.
Rond de pier van Hoek van Holland kunnen we de eerste zeebaarzen (afhankelijk van het voorjaar) zo rond eind april verwachten. Ze paaien af in brakwater dus vormen de uitgestrekte kanalen in dit gebied de juiste stekken voor hun voortplanting.
Zo rond half mei is het gedaan met het paairitueel en storten ze zich weer op hun voedsel. In die periode zijn ze gretig en pakken ze vaak alles wat beweegt. Toch blijft het een kunst om je kunstaas op de juiste manier aan te bieden zonder vast te lopen tussen de vele stenen en kleiranden die zich op de bodem bevinden.
Dat laatste is een van de belangrijke onderdelen tijdens mijn workshop, ‘Het op de juiste manier aanbieden van je kunstaas!!’